Na een weekendje Kigali vlogen we er opnieuw in op school. In co-teaching met de vaste leerkracht Engels van de vierde klas geeft Maayka nu haar laatste weken les. Dit is voor Jana hetzelfde maar dan in de tweede klas. Daarnaast gaat Jana ook naar de kleuterschool ter ondersteuning op alle vrije momenten.

Na het verjaardagsweekend stond er een drukke week op de agenda. Naast onze lessen gaven we op maandag en donderdag een workshop aan een partnerschool. In deze workshops werkten we rond verschillende topics: straffen, Engels, actieve leerlingen, lesgeven met lokale materialen en (inter) actief lesgeven.

Op dinsdag was het tijd voor opnieuw een English club met de leerkrachten. Op woensdag was de laatste English club met de leerlingen van P5 gepland. En of ze dit jammer vonden! Maar het was nog zo leuk en we hebben nog een klas te gaan! Op vrijdag startten we dan ook met de laatste klas namelijk P6. Dit is de kleinste klas met maar 25-30 leerlingen maar actief zijn ze wel! 😉

Tijdens het laatste weekend in Kamonyi probeerden we beide hard te werken voor school. En ons voor te bereiden op een laatste week stage.

Nu is ook die laatste week voorbij. We genoten van de lessen en zagen ook dat de kinderen erg bezig waren met ons vertrek. Op donderdag was het feest voor Sint-Rita naar wie het centrum voor gehandicapten ook vernoemd is. En op een feest wordt er natuurlijk ook gedanst!

Op vrijdag hadden we een afscheid met alle leerlingen en leerkrachen van de lagere school. Zoals onze eerste dag op school startte zo eindigde ook onze laatste dag: we werden hartelijk ontvangen en bedankt!

Er werd gespeecht, leerlingen hadden liedjes en dansjes voorbereid en er werden ons ook geschenkjes gegeven: rwandese koekjes en zelfgemaakte envelopjes met briefjes van de leerlingen waarop staat hoe hard ze genoten hebben van onze tijd hier en dat ze ons zullen missen! Daar smelten onze harten van!

Na het afscheid met de hele school was er ook een afscheid met het lerarenkorps en werd er opnieuw gedanst en gespeecht. Het voelde voor ons ook een beetje aan alsof we afstudeerden: we kregen officieel een “diploma”.

‘S avonds hadden we ons ‘Laatste Avondmaal’ met alle zusters. Er was opnieuw lekker gekookt en van de gelegenheid maakten we gebruik om ons geschenkje voor hen te geven. Zij waren hier super blij mee!

We zijn ontroerd door de dankbaarheid die we voelen van de leerlingen, leerkrachten en de zusters! We kunnen zeggen dat we ons thuis voelden hier in Kamonyi. We zullen ze missen!

Na onze heerlijke vakantie zijn we alweer 3 weken op onze stage terug. Nadat we maandag nog even vrij waren vanwege paasmaandag mochten we dinsdag opnieuw starten op onze school. Het bleek de week van de welcome tests te zijn. Dit houdt in dat alle leerlingen van elk vak een welcome test krijgen met de lestof van voor de vakantie om te zien of ze dit nog kunnen reproduceren. De les bestond dus niet uit gewone lessen zoals wij hadden gedacht! Dit gaf ons de mogelijkheid om extra hard aan onze schoolopdrachten te werken en om woensdag mee te helpen bij de organisatie Kinderhulp Rwanda. Dit is een Belgische organisatie die zich inzet voor weeskinderen, kinderen die in armoede leven en kinderen met een beperking. Woensdag hebben wij geholpen met goederen uitdelen aan de kinderen. Een hele ervaring rijker en ook eens goed om dit mee te maken.

De verdere week bestond uit lessen geven waarin we de lessof herhaalde met de kinderen. Het weekend zijn we thuis gebleven om aan onze schoolopdrachten te werken, want er is nog heel veel werk!

De 2 weken die volgende waren lesweken zoals we die gewend zijn. Na de vakantie hebben wij een meeting met alle leerkrachten gehad waarin wij hebben aangegeven dat we meer toe willen werken naar co-teaching. Dus echt samen met de leerkrachten de verantwoordelijkheid hebben voor de lessen en elkaar observeren en feedback geven. Dit is ook heel waardevol voor ons want wij doen ook maar wat we denken dat goed is! Na deze meeting hebben we de lessen goed kunnen verdelen hoewel de betreffende leerkrachten nog wel eens gemist worden tijdens onze lessen. De feedback die wij krijgen is voorloppig nog minimaal omdat ze vinden dat we het zo goed doen! Natuurlijk wel een heel groot compliment!

De 2de week na de vakantie zijn alle andere Belgische studenten vertrokken. Dus nu zijn we nog met z’n tweeën en kunnen we weer elke dag met de zusters eten. Een grote meerwaarde want het is super gezellig en grappig met hen aan tafel.

Ook het 2de weekend na de vakantie zijn we thuis gebelven en hebben wij vooral gewerkt aan school. En was er woensdag opnieuw onverwachts een dag vrij vanwege de herdenking van de genocide met school. Met de alle leerlingen vanaf primary 4 t/m secundary school hebben we een stiller mars gelopen en waren er daarna speeches van lokale mensen die hun ervaringen en gedachtes kwamen delen. Helaas was alles opnieuw in het Kinyarwanda dus konden we er maar wienig van verstaan. Maar om een herdenking ook met onze eigen school te mogen doen was erg bijzonder.

Afgelopen donderdag hadden plots een overwachtse voetbal wedstrijd van onze school tegen een andere school uit de buurt. Met de hele school zaten we naast het voetbalveld hen aan te moedigen, zo leuk om je echt een onderdeel te voelen van de school en samen te supporteren voor je eigen school en leerlingen. En wat zijn ze fanantiek. Echt aardig tegen de andere school waren ze niet, zelfs niet de kleintjes van primary 1!

En dan was het tijd om weer een weekend naar Kigali te gaan om daar Maayka haar verjaardag te vieren. Janne en Saartje waren er ook. Ongeveer de hele zaterdag zijn we bezig geweest met souvenirs kopen en wat zijn we goed geworden in afdingen. Dus hier volgen wat tips:

• Als je met meerder personen bent leg alle producten samen en vraag: can you give your best price for this?

• Wanneer je een tegenvoorstel doet voor een bedrag begin laag

• Loop weg als je het teveel vind, grote kans dat ze je achterna komen om je terug te halen en te zeggen dat het goed is

Om de verjaardag goed in te luiden gingen we zaterdagavond naar een feestje om Bob Marley te herdenken. We zijn halverwege nog van feestje geswitcht maar beide feestjes vielen een beetje tegen. Dus nadat we om 00.00 uur geproost hadden gingen we toch naar ons hostel om te slapen. Zondag hebben we dan een verjaardagslunch gehad. Het moest en zou met taart, dus een restaurantje uitgekozen met een uitgebreid taart assortiment, mar bij het bestellen bleek dat ze alleen een stukje citroen cake hadden.

Eenmaal terug thuis bij de zusters hadden zij ook aan een feestje gedacht. Er waren extra lekker worsten gehaald, ze kennen Maayka echt goed! En er was een heerlijke, jaja citroen cake gebakken.

Inmiddels zijn onze laatste 2 weken ingegaan en hebben we een week vol les en elke dag worshops voor de boeg, dus nog even werk genoeg. De zin om naar huis te gaan blijft kriebelen maar ook het besef dat we iedereen moeten missen hier is toch lastig. Kortom een dubbel gevoel.

Een mooi en bijzonder weetje om mee af te sluiten. Wisten jullie wat de kleuren en symbolen in de Rwandese vlag betekenen? Wij nu wel en dat delen we graag.

Blauw: peace and happiness

Groen: development

Geel: economy

De zon: working in transparency

Liefs van ons en tot snel!

Vanop onze favoriete plek, een muurtje met uitzicht over de vallei en in de verte Kigali, schrijven wij een nieuwe blog.

Want we schrijven wel over onze stage, ervaringen, indrukken enz. maar hoe gaat het intussen met ons? Wij zijn nog altijd blij hier te zijn en nog volop aan het genieten. De stage loopt goed en we zien echt vooruitgang in Engels bij de kinderen en leerkrachten. Geeft toch een gevoel dat we iets bijdragen. Afgelopen week hebben we een tussentijdse evaluatie gehad, niet echt tussentijds meer, die zeer positief was en de directie gaf aan een grote meerwaarde van onze stage te zien. Dat maakt ons toch wel gelukkig. Ook wij blijven leren. Hoe de mensen hier alles rustig en op hun eigen tempo doen, hoe zorgzaam de kinderen naar elkaar toe zijn, de dankbaarheid naar ons en de creativiteit van de kinderen.

De andere Vlaamse studenten zijn inmiddels allemaal vertrokken dus voor de komende 3 weken, ja we weten het nog maar 3 weken, zijn we hier nog met ons tweetjes. Iets waar we ook naar uitkijken. De kriebels en de zin om naar huis te gaan zijn er inmiddels ook. Een gevoel dat na de vakantie om de hoek is komen kijken. Misschien omdat onze spanningsboog ook ten einde loopt. De behoefte aan vertrouwde mensen om ons heen en het gewone thuis komt steeds meer. De hopen schoolwerk die wij nog te verzetten hebben dragen hier misschien ook aan bij. Beide beseffen we nog niet helemaal dat de 3 1/2 maand bijna voorbij zijn, want was gaat het snel.

De komende 3 weken zullen we nog drukke agenda’s hebben om hier alles nog waar te maken. Maar die gaan we vol motivatie in en we zullen nog volop genieten, van het mooie land, de kinderen, de mensen, de lieve zusters die een beetje moeders zijn en elkaar 🙂

Tot snel!

Dag bloglezers

Nu het opnieuw even geleden is dat we een blog plaatsten, geven we jullie nog eens een update van onze tijd in Rwanda.

Voor de paasvakantie deden we beide stage van een week ergens anders. Namelijk in een internationale Montessori crèche en kleuterschool genaamd Happy Hearts. We kregen deze kans omdat er in de komende jaren misschien ook stages aangeboden worden daar. Jana liep samen met Saartje haar stage inde kleuterschool en Maayka samen met Janne in de crèche.

De methode, vooral gericht op het zelfstandig werken is totaal anders dan op onze andere stageplek. Mede daarom heel interessant. En we waren plots niet meer de enige blanke. Want er zaten kinderen van over de hele wereld waarvan hun ouders voornamelijk expats zijn. Een heel andere publiek dan in Kamonyi. Om een beeld te geven. Janne en Maayka waren al 2 dagen ontroerd dat een tweeling van de crèche elke dag door hun beide ouders werden weggebracht. Toen we dit tegen onze collega’s zeiden begonnen ze te lachen en zeiden ze: ‘but that is here driver’.

Deze week harde we de mogelijkheid om een week participerend te observeren. We deden mee met de werking en speelden/leerden mee met de kinderen en diens begeleiders/leerkrachten.

Na deze interessante week startte onze vakantie. Maayka kreeg bezoek van Iwein, haar lief. Het begin van de vakantie brachten we door in Kigali met z’n vijven. De eerste week van de vakantie was de herdenking van de genocide, 25 jaar geleden dus extra bijzonder. Aan deze herdenkingen wilden wij graag deelnemen.

We liepen mee met de ‘Walk to Remember’ van het parlement tot aan het Amahoro-stadium waar destijds duizenden mensen zijn omgekomen. Daar was een plechtigheid waar ook internationale ministers en leiders aanwezig waren die hun steun kwamen betuigen. Er werd een vuur aangestoken door alle 25 jarigen van Rwanda, een vuur dat 100 dagen zal branden. Zolang als de genocide heeft geduurd. Daarna werden de namen van de omgekomen families voorgelezen, door dezelfde 25 jarigen. In totaal waren er ongeveer 150, 25 jarige aanwezig, wij denken alle 25 jarige die er zijn in Rwanda. Als laatste kreeg iedereen in het stadion een kaarsje en werden die aangestoken. Een prachtige zicht.

Op maandag 8 april bezochten we de herdenking van de Belgian Peacekeepers waar Belgische paracomando’s zijn gesneuveld. Deze herdenkingsweek heeft ons geraakt en ons nog beter laten inzien hoe heftig de genocide is geweest. Bijzonder om mee te maken.

Jana stippelde met Janne en Saartje hun route uit om het land te ontdekken en ook Maayka en Iwein deden dit. Samen hadden we besloten om in het midden van de vakantie in het noorden van het land aan het Kivu-meer een huisje te huren met ons vijven. Maar dit zorgde er wel voor dat onze routes ook erg gelijklopend waren. Oeps! Dan toch niet zo’n gesplitste vakantie…

Zowel Maayka en Iwein als Jana, Saartje en Janne namen gedurende de hele vakantie het openbaar vervoer doorheen het land. Niet altijd zo makkelijk, maar zeker een aanrader als je echt tussen de locals wilt vertoeven.

De vakantie startte met een uitstap naar het Kings Palace Museum in Nyanza. Daar zagen we de koninklijke authentieke hutten en koeien.

Daarna een bus naar Butare we de eerste blue ball monkeys hebben gespot! In Butare, nu gekend als Huye, bezochten we het etnografisch, nationaal museum en de grote kathedraal en de universiteit met grote tuin en nog meer apen!

Van Butare zijn we naar Kitabi gereisd om te overnachten in het Eco Centre waar je met een prachtig uitzicht op heuvels vol theeplantages kan wakker worden. Tijdens ons verblijf in het Eco centre deden we enkele hikes met een lokale gids in de omgeving, langs theeplantages, spelende kinderen, communiteitswerkers…

We namen na het weekend de bus naar Gisenyi om enkele dagen in ons huisje met privéstrand te vertoeven. Dit was de ideale plek om te werken aan ons bruin kleurtje. Met een bootje bezochten we een plaatselijke koffiefabriek en zagen we hoe koffie tot stand wordt gebracht.

.

Hierna keerde we terug naar Kigali voor onze laatste dagen vakantie en onze echte toeristen uitstap. Namelijk met een grote jeep en gids naar het Akagera park, een safari park. We hadden via via een gids gevonden die ook Nederlands sprak (onze gids komt ook voor als tolk in de serie, terug naar Rwanda, AANRADER). Super leuk, want wanneer je alle met gidsen moet doen wil je ook wel eens een wat meer ontspannend tripje.

We waren zeer vroeg vertrokken. Eenmaal in het park zaten we na een klein uur a vast in de modder. Gevolg: auto duwen terwijl je tussen de zebra’s en buffels staat. Ook eens meegemaakt! We hebben de hele dag rondgereden en veel dieren gezien. We sliepen in tenten in het park, terwijl je in je tent lag kon je de nijlpaarden en apen horen! Wat een ervaring. De volgende dag trokken we met de jeep verder en hebben we het hele park doorkruist. Bij het verlaten van het park was onze score wat dieren betreft: zebra’s, buffels, olifanten, giraffen, nijlpaarden, krokodillen, leguaan, varaan, waterblokken, wrattenzwijnen, impala’s, bavianen, blue ball monkeys, zee arenden en heel veel vogels.

De laatste 2 dagen zijn we in Kigali geweest. Maayka heeft Iwein nog meegenomen naar haar stage en naar de lieve zusters. De zusters waren zeer enthousiast. Zondag zijn we terug gekeerd naar onze stage en is Iwein weer op het vliegtuig gestapt. Hoe het ons weer bevalt op onze stage lezen jullie in de volgende blog! En we beloven, die komt snel!

Oeps! Het is nu wel al heel lang geleden dat we nog een blogberichtje hebben geplaatst.

Laten we beginnen met onze examen-week op GS Rosa Mystica. Tijdens deze week hielden we toezicht tijdens het examen Engels in onze ‘eigen’ klas: Maayka in P4 en Jana in P2. De leerlingen maken hun examen en moeten dit examen bijhouden tot iedereen klaar is. Dan mogen ze afgeven en moeten ze in principe leren voor het examen van die namiddag of de volgende dag. Dit is na zo een lange concentratie boog niet gemakkelijk voor de meeste kinderen.

Op dinsdag had Maayka op eigen initiatief een interview geregeld met een vader van 2 kinderen. Een heel interessant gesprek waarbij de vader aan gaf dat hij het niet gemakkelijk vond om 2 kinderen op te voeden in Rwanda. Vanwege de armoede en door het gebrek aan ondersteuning vanuit de overheid. De uitpsraak zoals wij die kennen: it takes a whole village to raise a child, herkende hij niet. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat het niet zo kan zijn, maar zo was het voor deze vader.

Tot 5 jaar worden de kinderen wel opgevolgd door een bureau zoals wij kind en gezin of het consultatie bureau kennen. Na 5 jaar ligt deze verantwoordelijkheid volledig bij de ouders.

Op woensdag ging Jana op ‘examenbezoek’ in de kleuterklas. Dit vond ze best raar aangezien dit in België niet wordt gedaan. Ze hielp mee met het examen Frans en pre-reading. Ze moest hierbij de opgave voorlezen en wat de kleuter antwoordde moest ze opschrijven en punten op geven.

Op donderdag gingen we op bezoek bij een partnerschool om met de directeur te praten over het onderwijs. Na een ritje van 25min over de eerste echte hobbelweg voor ons, kwamen we in de school toe en kwamen we tot de conclusie dat er enkel leerlingen aanwezig waren… Dus liep er een leerling om een leerkracht en konden we na enige tijd toch in gesprek gaan met enkele leerkrachten. Dit gesprek vonden we beide heel interessant en de aangegeven informatie en noden gaven ons beide hetzelfde idee: dezelfde workshop geven aan deze leerkrachten zoals wat we doen in Rosa Mystica! Dit plan krijgt hopelijk vorm na de vakantie!

In de namiddag gingen we met 2 begeleidsters(een zuster en een kleuterjuf) naar de markt met 1 doel: Afrikaanse leuke kledij of een leuke stof om er kledij van te laten maken. En het is gelukt! Ondanks dat we waarschijnlijk de eerste blanken waren in die streek en we veel nagekeken en gevolgd werden, hebben we elk een stofje gevonden. Nu nog vragen aan onze zuster die lesgeeft in naaien of een naaister in de buurt of het mogelijk is om er iets moois van te maken! (Het bovenste is van Jana en het onderste van Maayka)

Op vrijdag hadden we een druk programma en dus een plan: langsgaan op school na het laatste examen, onze koffers pakken voor Kigali, een presentatie voor de leerkrachten en in de namiddag vertrekken naar onze airbnb in Kigali. Maar alles gebeurde op zijn Rwandees: traag en steeds anders.

Het begon bij het langsgaan op school: P4 had al gedaan met het examen en de leerkracht zei dat het beste nu is om Engels tegen hen te spreken. Dus wat denken de 2 mzungu’s: laten we dan een English clubje houden voor een uurtje. Toen Jana vertelde dat we English Club gingen doen, zijn onze trommelvliezen bijna gesprongen van hun enthousiaste gejuich! We deden enkele uitspraakoefeningen op L en R en leerden ze ‘I like the flowers’ aan in canon!

Maar hierdoor moesten we ons ook wat haasten met het pakken… We pakten onze koffers voor een week stage in de Montessorischool Happy Hearts en 2 weken vakantie erna. En ook hier veranderde het plan: de koffer die we samen wilden delen, bleek toch te klein te zijn dus vulden we de mooie felroze koffer van Maayka met al onze spullen.

Na een korte lunch hielden we een presentatie voor de leerkrachten van zowel kleuter- lager als secundair onderwijs. We gaven hen een beeld van wat we al gedaan hebben tijdens de stage en wat we nog graag willen doen in de nabije toekomst. Dit was als verassing voor ons ook een moment van ‘verwelkomen’ omdat hier eerder geen kans was voor was geweest. Waardoor ook hier wat uitgelopen werd.

Toch konden we relatief tijdig vertrekken naar Kigali om ons te settelen in onze airbnb voor de komende 10 dagen.

Daar zijn we weer. Terug van weggeweest.

Inmiddels zijn we al een maand in Rwanda. Wat gaat de tijd toch snel. Het voelt echt al als ons plekje en we beginnen hier ook al de meeste mensen te kennen. Een vriendelijke goeie dag en hoe gaat het gebeurt steeds meer.

De lessen zijn inmiddels echt begonnen en lopen goed. De ene dag beter dan de andere maar dat hoort erbij. In p2, de klas waar Jana les geeft, is het communiceren via Engels nog altijd een beetje moeilijk. In onze lessen proberen wij de kinderen zo min mogelijk op hun stoel te laten zitten. We spelen spelletjes, bewegen, zingen, liedjes enz. Ook op die manier leren ze de lesstof ook maar op een interactieve manier. Iets wat wij de leerkrachten hier graag mee willen geven. Het jammere is alleen dat er in onze lessen geen leerkrachten zitten! Dus daar gebruiken we de English Club voor. Dit hebben we zowel voor de leerlingen als voor de leerkrachten. Bij de leerlingen zijn het extra uren Engels waarbij we hen vooral door spelletjes en kleine oefeningen meer zekerheid willen geven over hun Engels. Met als doel dat ze meer Engels spreken als wij weg zijn. En ook rondom hun uitspraak gaan we aan de slag. De L en de R hier namelijk constant omgewisseld in het Engels. Waardoor je prayground krijgt in plaats van playground en loom in plaats van room! Eigenlijk doen wij dus ook aan een soort logopedie. Maar we doen ook dansen en zingen! Waarbij we een Nederlands liedje zelf omzetten naar Engels!

Inmiddels is Jana toch begonnen met af en toe in de kleuterklas te staan. Zij is verschillende ochtenden aanwezig en pik tijdens de les in op de onderwerpen. Aan de hand daar van bied zij een spelletje of liedje aan. Iets dat de leerkracht gretig noteert in haar schrift.

Voor de leerkrachten geven wij workshops rondom het interactief en visueel maken van je lessen. Hierbij hebben we eerst onze kennis en ervaringen hier rond gedeeld. Zie foto. Daarna hebben we de leerkrachten de opdracht gegeven om een les rondom natuur voor te bereiden en de les interactief en visueel te maken. En wat hadden ze een leuke les! De les ging over huisdieren. Waarbij alle huisdieren waren getekend en wij als “leerlingen” elke keer een beest moesten aanduiden. Dan hadden ze kleine papiertjes op de grond waar de dieren opstonden en moesten we aan de hand van een vraag steeds op het goede dier gaan staan. Toen Maayka vol trots ook een huisdier wilde noemen en zij vis zei werd ze heel raar aangekeken!

Natuurlijk hebben we met de leerkrachten ook rond de L en de R gewerkt. Want ja de kinderen leren het van iemand!

Deze week is revision week. Dat wil zeggen dat wij de hele week alle leerstof aan het herhalen zijn. Want volgende week hebben de kinderen examen. Ze hebben examen van alle vakken. Alle vakken zijn:

• Mathematics
• Kinyarwanda
• Social studies
• Religion
• Creative arts
• English
• Science and elementary technology
• French

• Sign language
• Sport

Deze vakken krijgen ze verspreid door de week. Waarvan alle schooldagen duren van 7.20u t/m 17u. Met 2 pauzes van 20 minuten en een lunch pauze van 1u40.

Wanneer ze niet alle examens halen moeten ze in dat jaar blijven zitten. Dit heeft als gevolg dat er P4 kinderen zitten tussen 8 en de 12 jaar en in P2 tussen 6 en de 11 jaar. Doordat het een inclusieve school is hebben we beide ook een kind van 15 jaar in de klas. Dit zijn beide kinderen met een beperking.

Omdat de leerkracht in P4 nog niet klaar was om Engels te geven neemt Maayka op dit moment even het hele vak op. Daarom dat ze ook het examen voor volgende week heeft gemaakt. Gelukkig heb ik ze goed voor kunnen bereiden!Afgelopen weekend waren wij opnieuw in Kigali. Dit keer samen met Janne en Saartje, de andere studenten van onze opleiding. En hier zijn ook meteen onze plannen voor stage op een montessori school zeker geworden. De 1e week van april gaan wij een week stage lopen op een Montessori school in Kigali. Daar is een kleuterschool en een kinderdagverblijf. Jana en Saartje zullen in het de kleuterschool staan en Janne en Maayka zullen in het kinderdagverblijf aan de slag gaan en werken rondom de ontwikkeling van kinderen of contact met de ouders. Een boeiende week.

Daarna zijn de scholen 2 weken dicht en is de eerste week van deze vakantie de herdenking van de genocide. Dit beloofd ook een heftige en boeiende tijd te worden waarbij wij zeker een aantal herdenkingen zullen bijwonen.

Daar zijn we weer! Terug van weggeweest. Na onze week observatie hadden wij een gesprek met de directrice om onze stage verder vorm te geven. Dit gesprek werd verplaats naar zondag. Dit was even een grote teleurstelling voor ons omdat we het weekend dan niet konden gebruiken voor voorbereidingen.

Vrijdag vertrokken wij naar Kigali om ons visum op te halen. We gingen met de bus en dit was een hele ervaring. Een schitterende ervaring. We kregen vanuit onze stageschool iemand mee die ons zou begeleiden. Ik zal even uitleggen hoe de bus hier werkt:

Je loop gewoon naar het “busstation” en wacht daar tot er een bus komt. Dit kan 10 minuten duren maar ook 2 uur. Dat weet je nooit van tevoren. Wij moesten maar 10 minuten wachten en toen de conducteur (iemand die zegt wanneer de bus moet stoppen en geld in ontvangst neemt) zag dat er 2 blanke in de bus moesten werd de hele bus leeg gehaald en mochten wij er eerste in. Daarna werd de bus volgepropt met mensen. Een beetje raar om te zien dat lokale mensen een volgende bus moeten nemen omdat wij meereizen.

De bussen zien hier uit zoals het busje hier op de foto. Ons record tijdens onze eerste busrit is 22. Wij hebben dus totaal met 22 mensen in dit busje gezeten! Iedereen was super lief en je voelt je echt onderdeel van de cultuur. Ons busreis van een uur heeft ons €0,50 gekost. De bus rijdt naar een groot busstation in Kigali en van daaruit kan je verder reizen.

Wij namen opnieuw de taxi naar het migratiekantoor en we hebben ons visum! Daarna zijn we uit eten geweest in ons favoriete restaurantje: la Gallette. Na een nachtje bij onze vertrouwde zusters/nonnen in Kigali hebben we in een hotel met internet gewerkt.

Eind van de middag hadden we met de andere studenten van onze stage afgesproken. We sliepen die nacht in een hostel waar we meteen een ander leuk meisje uit België ontmoette. Zij sloot die avond aan bij ons. De weg naar het hostel was een hele ervaring! We namen voor de eerste keer een motortaxi! Na eerst 8 motortaxi’s en zeker 4 locals rondom ons te hebben, is het ons toch gelukt om 2 motortaxi’s te nemen die de weg naar het hostel kenden.

Na iets te hebben gegeten met de medestudenten, gingen we terug naar ons hostel. En bij de buren van het hostel klonk zo leuke muziek dat wij even gingen kijken. Toen Maayka aan de bewaker vroeg of we binnen mochten, leek dit geen probleem en zijn we met z’n alle op een huisfeestje beland! Er waren toevallig ook 2 Nederlanders.

De volgende dag moesten we ook terug met de bus. Maar nu was de uitdaging groter. Zonder gids en op een busstation met ongeveer 100 bussen. Na heel wat rondvragen, persoonlijke begeleiding, stress en irritaties werden we naar een “grote” taxi gebracht waar we met 10 mensen naar Kamonyi werden gebracht. Dus wanneer er genoeg mensen zijn functioneren taxi’s ook als bussen.

Eenmaal terug op stage begonnen de vele gesprekken, met de directrice en de leerkrachten. De communicatie met de leerkrachten blijft moeilijk vanwege het Engels. De uitkomst van de gesprekken met de leerkrachten was niet helemaal zoals gehoopt. We hebben flink aan de rem moeten trekken om niet alle vakken over te nemen die we voorgesteld kregen. Daarbij is het lastig om uit te leggen waar wij voor studeren. Jana voor kleuterjuf en Maayka voor pedagogisch coach. Voorlopig geeft Jana Engelse les in klas 2 van de basisschool en Maayka geeft Engels in klas 4 van de basisschool. Beide niet waarvoor we studeren maar we doen het graag. Daarbij geven we English class voor de leerkrachten en leerlingen op zaterdag. Ook gaan wij workshops geven rondom lessen interactiever en visueler maken.

Jana ondersteund ook de kleuter leerkrachten. Maar met ondersteunen lijken ze hier niet dezelfde gedachtes te hebben. Helaas geven ze aan dat ze het niet mogelijk zien dat Jana ook echt les geeft bij de kleuters. Een grote teleurstelling.

Bijna elke dag genieten we van het uitzicht op ons favoriete muurtje en maken we ook regelmatig een wandeling. Heerlijk in deze prachtige omgeving. En met die paar woordjes Kinyarwanda maken we grote indruk op de mensen die we tegen komen. Je hebt direct op een andere manier contact met hun omdat je kan laten zien dat je probeert aan te passen aan hun cultuur en taal.

Met ons gaat het goed. We vinden hier ons plek en zijn minder een celebrity. De vele gesprekken en de moeilijkheden rondom het duidelijk maken van onze stage doelen kosten ons veel energie en maken ons met momenten een beetje moedeloos.

Hier zijn we weer.

Onze eerste week op GS Rosa Mystica zit er al bijna op. Deze week hebben we vooral zoveel mogelijk geobserveerd in zoveel mogelijk klassen en lessen. Ondanks dat we hier nu al even aanwezig zijn, blijven de vele handjes echter wel langskomen. Iets wat ons soms een beetje tegen staat.

Tijdens de observaties hebben we al heel wat zaken gevonden die gelijkend zijn op het onderwijs bij ons maar ook zaken die helemaal anders zijn.

Zo leren de kleuters al vanaf het eerste klasje (the baby’s) op het bord schrijven en tekenen en leren ze in het tweede klasje (middle class) al rekenen tot 7. In het derde klasje (top class) leren ze zelfs al lezen en schrijven. Allemaal super leuke dingen die toch ook wat anders zijn dan bij ons.

Wat we hier het allergrootste verschil vinden is dat de kinderen hier het grootste deel van de tijd op hun stoel blijven zitten en weinig vrij spelen.

In de lagere school worden er telkens blokken van 40min (gezien het Rwandees tempo kan dit al uitlopen tot 50min-1uur) les gegeven en is er voor elk vak bijna een andere leerkracht. Dit principe kennen wij eerder pas vanaf de middelbare school.

Tijdens onze observatie vandaag werden we onverwachts uigenodigd om de wekelijkse mis mee te volgen met alle klassen van het lager en het middelbaar. Dit was voor ons een hele ervaring aangezien alles in het Kinyarwanda was.

Oja, hebben we eigenlijk al eens uitgelegd dat Kinyarwanda hier de officiële taal is en ook meteen een taal die je enkel hier kan gebruiken?

Na een hele week observeren en nieuwe indrukken kunnen we niet wachten om zelf aan de slag te gaan! Morgen gaan we op gesprek bij de directie om te bespreken hoe we onze stage gaan indelen en wat we allemaal kunnen betekenen voor hen en omgekeerd. We zijn erg benieuwd wat hier uit komt. En willen vooral beginnen met de vraag wat hun verwachtingen en noden zijn.

We houden jullie op de hoogte.

Hieronder ook nog enkele foto’s van het bezoek dat we krijgen in onze kamer en op ons ‘terras’. En natuurlijk ook van het prachtige zicht dat we nu toch al 2 dagen hebben opgezocht na onze stage.

• De kinderen hier erg beleefd zijn
• De kinderen thank you teacher zeggen
• De leerkrachten hier vaak iets voorzeggen en de kinderen het herhalen
• De kinderen de antwoorden schreeuwen
• Er in elke klas tussen de 40 en 50 kinderen zitten
• De kinderen in de klas rechtop gaan staan als ze een antwoord geven
• Alle kinderen kort haar moeten hebben omdat lang haar voor afleiding kan zorgen
• Kinderen hier hun hand opsteken als ze het antwoord weten en een soort knip met hij vingers doen en roepen: teacher me teacher me
• Dat de lessen in een blok van 40 minuten gegeven worden
• Dat alles kinderen schooluniformen dragen en verplicht witte sokken moeten dragen
• Dat de meisjes jurkjes of rokjes dragen en de jongens broeken

Dat de kinderen voor elk vak een ander schrift en een andere leraar hebben

De kinderen de hele dag in het zelfde lokaal blijven en de leerkrachten wisselen van lokaal

Dat wij nog steeds een bezienswaardigheid zijn!

Het eerste weekend in Kamonyi is nu net voorbij. We werden heel hartelijk ontvangen en kregen al een uitbreiding van de kamer: een kast. Nee eigenlijk zeggen we het verkeerd. We gingen normaal pas maandag een kast krijgen maar plots was het toch geregeld en werden er maar liefst 2 kasten verhuisd naar onze ‘woonkamer’. Om daar tot de conclusie te komen dat er maar 1 past…

Na een eerste koffie met Jules de Strooper (Belgische) koekjes hebben we onze kamer ingericht, de kast gevuld en ons geïnstalleerd. We aten ’s avonds samen met de zusters en kropen toen voor de eerste nacht in onze nestjes. Op zondag sliepen we ons lekker uit en mochten we in de namiddag een ‘oudercontact’ bijwonen. En werden we voorgesteld aan maar liefst 140 ouders van de kinderen van de lagere school.

Er was een speciale tafel voor de directie die helemaal vooraan stond. Zie een jury tafel voor je! En 3x raden waar wij mochten zitten?

Precies, ook aan die tafel. Het voordeel is dat meteen het hele dorp ons kent. We hadden een persoonlijke tolk dus het meeste konden we volgen. Er werden verschillende dingen besproken. Zoals de prijs van de lunch, les op zaterdag, de prijs van de schoolbus, het geven van huiswerk, communicatie naar de ouders toe…

Vooral huiswerk was een belangrijke topic. Veel ouders hebben moeite met hun kinderen ondersteunen met het huiswerk met het gevolg dat kinderen vaak hun huiswerk niet gemaakt hebben. Een voorstel was daarom zaterdag les. Voor veel ouders een probleem aangezien de schoolbus dan niet rijdt . De meeste beslissingen gebeurde door te stemmen, vingers omhoog en aantal vingers tellen.

Daarnaast werd er ook een ouder comité gekozen. Ook dit gebeurde door de stemmen en door namen te roepen van geschikte kandidaten.

Aan het eind van de dag zochten we de zon op. Helaas was er nergens anders zon dan bovenop de hoogste muur van het dorp. Met een prachtig uitzicht en veel bekijks van de buurt en meteen vrienden geworden met een local.

Vanochtend was dan onze eerste stage dag. We waren rond 6u opgestaan want om 7u zou de school beginnen. We moeten duidelijk nog een beetje leren dat het tijdsbesef hier anders is! Na een overleg met de directrice hadden we het plan gemaakt om de eerste week in de klassen te observeren. Zowel bij de kleuters als bij de basisschool.

We begonnen vandaag met de baby’s zoals ze het zelf noemen. Wij zouden het peuters noemen! De klas bestaat uit bijna 50 kinderen en per klas zijn er 2 leerkrachten. Een vaste leerkracht en een onderwijsassistent. We begonnen met circle time, waarbij we met alle kleuters (ongeveer 150) in een cirkel gingen dansen, zingen en bidden. Een mooie ervaring. Waarbij hun muzikaliteit goed zichtbaar wordt.

In de klas hebben de kinderen allemaal een stoel en er zijn geen tafels. Ze leren heel veel door liedjes, meestal in het Engels. Maar we moeten nog steeds een paar keer luisteren voordat we ontrafeld hebben wat ze zeggen. De kleuters waren om 11.30u klaar en mochten naar huis. De meeste kinderen gaan met de schoolbus andere kinderen worden opgehaald. De schoolbus rijdt op en neer omdat niet alle kinderen er in 1x inpassen.

Nadat we ’s middags weer bij de zusters hadden gegeten gingen we naar de transition class. Een klas waarbij de kinderen met een beperking worden ondersteund om in de toekomst deel te kunnen nemen aan het reguliere onderwijs.

Er wordt gekeken naar de interesses en angsten van de kinderen en hier worden activiteiten aan gekoppeld. De leerkrachten zijn niet speciaal geschoold voor het werken met kinderen met een beperking maar ze halen informatie van internet en vanuit hun samenwerking met de universiteit van Kigali.

Ze gaan zeer liefdevol en met veel aandacht om met de kinderen. Een specifiek beeld hoe ze de kinderen precies voorbereiden ontbreekt er voor ons nog.

Een vermoeiende eerste dag maar we hebben er vertrouwen in. Bijzonder om te merken hoe dankbaar de mensen zijn dat we er zijn. We blijven een celebrity en een bezienswaardigheid maar het neemt al een klein beetje af.